Święty Paweł mówi do nas: Stańcie więc do walki przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w gotowość głoszenia dobrej nowiny o pokoju. W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże – wśród wszelakiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! (Ef 6, 14-18).

O rodzajach dusz. Nie każdy człowiek jest taki sam. To niby oczywiste, jednak w życiu duchowym mało kto bierze to pod uwagę. Ponieważ każdy z nas jest inny – nie wszystko służy wszystkim. Co więcej, zmienia się to również z biegiem lat i z doświadczeniem życiowym.

Wiele osób nie zdaje sobie sprawy z tego, jak bardzo człowiek się zmienia, gdy jest w ciszy. Otwierają się przed nim wtedy horyzonty, z których istnienia nawet nie zdawał sobie sprawy. Na co dzień nie doświadczamy tego, bo rzadko kiedy spotykamy prawdziwą ciszę. Życie za bardzo nas popędza, byśmy mogli w niej trwać. Świat za bardzo dba o to, byśmy nie mogli się wyciszyć…

Ważne pytania dotyczące modlitwy o uwolnienie wg modelu pięciu kluczy.   - Wolność to wybór, którego prowadzący modlitwę o uwolnienie nie podejmą za osobę w niej uczestniczącą. Decyzje, które prowadzą do wolności, często przychodzą nam z wielkim trudem. Dużo łatwiej jest nic nie robić, a to już wystarczy, by wpaść w niewolę złego. Nicnierobienie też jest decyzją, za którą my sami jesteśmy odpowiedzialni – mówi o. Remigiusz Recław SJ, duszpasterz Ośrodka Odnowy w Duchu Świętym w Łodzi.

Myśląc o ewangelizacji, często zastanawiamy się nad tym, jaką podjąć akcję. Zbyt rzadko natomiast myślimy o tym, z jakim sercem i nastawieniem mamy ewangelizować.

Na słowa „potrzeba zmiany” – reagujemy najczęściej z lękiem. Lęk pojawia się, gdy mówimy o zmianach w Kościele, we wspólnocie, w parafii. Zawsze część osób przyzwyczaja się do tego, co jest, więc chciałaby, aby sytuacja się nie zmieniała. Inni natomiast czekają na zmianę jak na wybawienie!

Mamy za sobą kilka wielkich wydarzeń ewangelizacyjnych w Polsce. Chrześcijanie gromadzą się na polach Lednicy i Rzeszowa, przy Przystanku Woodstock – tworząc Przystanek Jezus. Zajmują hale sportowe, amfiteatry i, co jest nowością, również największy stadion w Polsce. Od czasu do czasu ktoś z ludzi wierzących pyta mnie, co o tym myślę.

W najbliższym czasie będziemy dużo czytać o św. Janie Pawle II. W „Szumie z Nieba” spójrzmy na jego sylwetkę pod bardzo konkretnym kątem – jako promotora wspólnot. Wszystko zaczęło się od Soboru Watykańskiego II, a Jan Paweł II skutecznie i konsekwentnie to kontynuował.

W prawie każdej diecezji Kościół organizuje duże wydarzenia w halach sportowych, a nawet na stadionach. Czy takie masówki to dobry kierunek duchowy?