Niektórzy ludzie mają dary bardziej widoczne niż inni, np. dar uzdrawiania, ale wszyscy jesteśmy powołani do niesienia pomocy w imię Jezusa Chrystusa – uzdrowienia fizycznego i wewnętrznego, uwolnienia, do przynoszenia innym pokoju. Fakt, że niektórzy ludzie mają wyższy procent „sukcesu” w posłudze uzdrawiania nie znaczy, że pozostali mogą czuć się z niej zwolnieni. 

Czy dobrze jest modlić się o otrzymanie charyzmatów. Od pewnego czasu doświadczam uzdrawiającego działania Ducha Świętego na modlitwach wstawienniczych. Modlę się też o dary Ducha Świętego, poddając się Jemu, by udzielał ich według własnej woli. Czy zatem właściwe jest, by modlić się o konkretny, wybrany charyzmat? Spotkałam się niedawno ze stwierdzeniem, że nie warto się modlić o nie, bo to nie ma celu... ja myślę, że jednak to ma sens, gdyż istotą życia chrześcijanina jest życie w pełni, życie tymi darami, które otrzymał na chrzcie św. Jak więc obudzić w sobie te dary? Alina

Dzisiejsza kultura nastawiona jest raczej na mówienie niż słuchanie, branie niż dawanie. Z tego też powodu wiele osób używa w modlitwie charyzmatu języków (charyzmatu mówienia), a mniej – charyzmatu tłumaczenia (najpierw słuchania, a potem mówienia). Charyzmat tłumaczenia języków polega na tym, że w momencie, gdy ktoś modli się w językach – w głowie tłumacza pojawia się rozumienie (interpretacja) tej modlitwy. Nie jest to jednak rozumienie poszczególnych głosek czy wyrazów, jak w przypadku języków obcych.  

  Więźniowie, to jedni z najbardziej biednych i nieszczęśliwych ludzi. Zaniedbani duchowo, żyją daleko od Boga i bardzo potrzebują ewangelizacji. A jednak na samą myśl, że mam zanieść Jezusa również do więzienia, wiele osób wzdryga się. - Ale nie wszyscy. Są ludzie dobrzy, jak chleb, dzięki którym słowo Boże dociera również do więzień i czyni niejednokrotnie wielkie rzeczy. Zorganizowanie „grupy więziennej” - osób ze wszystkich wspólnot Odnowy Życia w Duchu Świętym, skupionych przy kościele o. o. Jezuitów, na ul Sienkiewicza 60 w Łodzi, posługujących w więzieniach, zawdzięczamy Barbarze Guzek (1949-2008). Należała do Wspólnoty „Zwiastowanie”. Przez czternaście lat prowadziła korespondencję z więźniami, modliła się za nich, a przez ostatnich 10 lat życia angażowała się w bezpośrednią ewangelizację w więzieniu. Na podstawie swojej posługi napisała dwie książki: Wróć do domu Ojca i Zaufaj Bożemu Miłosierdziu.